CO TO JEST B.A.S.E.?

B.A.S.E. to po prostu akronim angielskich słów B-building (budynek), A-antenna (nadajnik telekomunikacyjny), S-span (przęsło / most) i E-earth (ziemia / skała).

Określa on skakanie na spadochronie ze wszystkich obiektów stałych (fixed objects) wymienionych powyżej, i oczywiście także innych, jak kominy, zapory wodne, maszty wysokiego napięcia, dzwigi, skocznie narciarskie, pomniki. Wszystko co jest wystarczająco wysokie aby oddac skok.

Co dzisiaj ma ten rodzaj skakania wspólnego z tradycyjnym spadochroniarstwem? Bardzo mało. Spadochron jest podobny, i większość skoczków BASE zaczynało swą "karierę" w aeroklubach, ale nazwać to zajęcie po prostu inną odmianą spadochroniarstwa jest raczej błędne. Tak jak wyścigi Drag Racing trudno porównać do jazdy samochodowej. Niby oba pojazdy mają cztery kola i kierownicę, ale na tym też podobieństwa się kończą. Ważne jest to zrozumieć, chcąc samemu zacząć skakać!

Skoki BASE przeważnie wykonywane są z wysokości 50 do 300 metrów nad poziomem terenu. Tylko w niewielu zakątkach świata istnieją miejsca pozwalające na wyższe punkty wyskoku. Skoki spadochronowe przeważnie kończą się na wysokości sześciuset metrów, dając skoczkowi czas na ewentualne użycie spadochronu zapasowego i dokładne zaplanowanie lądowania. Do BASE używa się wyposażenie posiadające tylko jeden spadochron. Istnieje w prawdzie jedna uprzeż BASE z dwoma czaszami, zwana Sorcerer (produkowana przez Vertigo BASE Outfitters), lecz używanie jej jest tak marginalne że nie będę na ten temat więcej pisał. Dlaczego nie używa się spadochronu zapasowego? Oczywiście dlatego że z tak niskich wysokości po prostu niema czasu na ratowanie. Ze względu na to, wyposażenie BASE zbudowane jest w taki sposób, aby zmniejszyć możliwości sytuacji awaryjnych do minimum. Układanie spadochronu jest też bardzo ważną częścią przygotowania do skoku BASE. Ale więcej na ten temat w sekcji sprzęt.

Inna wielka różnica miedzy spadochroniarstwem a skakaniem BASE jest przyspieszenie i całkowity brak oporu wiatru na początku skoku. Wyskakując z samolotu, ciało skoczka ma taką samą prędkość jak samolot (około 180 km/godz.), i od pierwszej sekundy skoku, opór powietrza pozwala mu na bardzo dokładne kontrolowanie ciałem. W BASE (i skokach z balonów) niema tego oporu. Jest tylko pusta przestrzeń. Pozycja ciała przy odbiciu się, decyduje w całości o przebiegu pierwszych trzech-czterech sekund skoku BASE. Dopiero potem wiatr pędny można wykorzystywać do stabilizacji ciała, i oczywiście jak największe oddalenie się od obiektu. Ze względu na to, samo odbicie się jest moim zdaniem najważniejszą, i najbardziej krytyczną fazą w skoku BASE. Co do samego przyspieszenia to mało jaki zarejestrowany pojazd może równać się spadającemu skoczkowi BASE. Prędkość 100 kilometrów na godzinę osiąga się po niecałych czterech sekundach. O ile wiem to tylko Lamborghini Diablo, i kilka innych sportowych bryk może się chwalić takim przyspieszeniem. Jeden z moich przyjaciół określił to uczucie w ten sposób : "Wyskakujesz i wisisz przez ułamek sekundy w pustej przestrzeni. Nagle Matka Ziemia chwyta twoje jaja, i z całej siły przyciąga je do siebie". ;-) Tego uczucia nie da się opisać. Trzeba samemu spróbować.

Największą jednak różnicą, jest to ze w BASE przez cały skok ma się za plecami obiekt, z którego się skacze, i czyste otwarcie spadochronu w prawidłowym kierunku (onheading), jest bardzo ważne! W przypadku otworzenia się spadochronu 180 stopni od zaplanowanego kierunku, ma się do dyspozycji tylko sekundy, aby spadochron odwrócić. Wiele wypadków BASE zdarza się właśnie w ten sposób. Bardzo dokładne układanie spadochronu, dobry wyskok i wiedza lokalnych skoczków na temat wiatrów i termiki na aktualnym miejscu, zmniejszają ryzyko nieprawidłowego otwarcia, ale go totalnie nie eliminują. Każdemu skoczkowi od czasu do czasu zdarzy się ten koszmar, i zawsze trzeba do tego być przygotowanym. Ręce musza łapać taśmy nośne, przed pełnym otwarciem czaszy, żeby ewentualnie błyskawicznie zrobić odwrót od obiektu. Ale na ten temat w innych artykułach.

Nie zapomnijmy wspomnieć o miejscach lądowania przy skokach BASE. Jeśli w ogóle istnieją to są bardzo ciasne, i jak zwykle pełne przeszkód. W mieście trzeba uważać na przewody i druty, często niewidzialne z wysokości. Samochody, przechodnie, słupy i inne niespodzianki mogą zmusić cię do gwałtownych manewrów.

Do tego wiatry w miejscach zabudowanych są bardzo niestabilne i zawirowania powietrzne mogą utrudnić lądowanie. Dlatego używamy o wiele większe czasze niż w skydivingu. Przeważnie wielkości 220 do 280 stóp kwadratowych, i zawsze siedmio komorowe. To pozwala na lądowanie praktycznie wszędzie.

Czy skakanie BASE jest nielegalne? NIE! Prawdopodobnie nie ma na świecie kraju, w którym tego typu skoki są prawem zabronione. Owszem istnieją miejsca gdzie nie wolno tego robić, jak na przykład w parkach narodowych, ale ten zakaz dotyczy wtedy także inne dyscypliny, jak paragliding czy wspinaczkę. Reguły różnią się od parku do parku. Najlepiej się o takich sprawach upewnić przed wyprawą, żeby wiedzieć czy trzeba skakać późnym wieczorem/wczesnym rankiem, czy spokojnie można sobie skoczyć w południe. Niektóre budowle i konstrukcje, tak jak na przykład mosty z dużym ruchem, mogą być także zabronione, ze względu na bezpieczeństwo na drodze. Jeśli miejsce odwiedzane jest często przez samobójców, też mogą być jakieś restrykcje. Co do drapaczy chmur, to w gruncie rzeczy skakanie z nich teoretycznie nie jest nielegalne, ale to przeważnie teren prywatny, i jeśli nabroisz (zniszczysz zamki, zaślepisz kamery) to możesz mieć problemy z policją. W dzisiejszych czasach trzeba uważać jeszcze bardziej, bo ochrona może pomyśleć że jesteś terrorystą, a z tego może wyjść naprawdę nieprzyjemna sytuacja. Moim zdaniem najważniejsze jest trzymać niski profil, nie psuć zamków, drzwi i siatek, nie zaśmiecać, i po skoku na wszelki wypadek szybko zniknąć. Jest takie powiedzenie w swiecie BASE:

Zabierz ze sobą tylko wspomnienia. Zostaw po sobie tylko ślady butów.